Revolver for home defense

Revolver for home defense



ปืนลูกโม่ (Revolver) รูปลักษณ์ภายนอกเปลี่ยนแปลงน้อยมากตลอดระยะเวลากว่า 110 ปี เป็นปืนที่เจ้าหน้าที่ตำรวจใช้เป็นอาวุธประจำกาย (Service guns) มานาน จนกระทั้งเปลี่ยนมาเป็นปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติเมื่อไม่กี่ปีมานี้


ตลาดอาวุธปืนในภาคประชาชนก็มักจะนิยมตามไปกับการเลือกใช้ของเจ้าหน้าที่ตำรวจ ดังนั้นปืนลูกโม่ก็ได้รับความนิยมลดลงเช่นกัน แต่ยังมีคนอีกจำนวนไม่น้อยเล็งเห็นถึงข้อได้เปรียบของปืนลูกโม่และใช้มันเพื่อการป้องกันตัวเองและสมาชิกในครอบครัว ดังนั้นบริษัทปืนใหญ่ๆ เช่น Smith & Wesson (S & W), Ruger, Taurus ยังคงผลิตปืนลูกโม่ออกมาขายอย่างต่อเนื่องตลอดมา

เหตุผลที่ใช้ปืนลูกโม่


ไม่ใช่ทุกคนจะสามารถดึงสไลด์ของปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติได้อย่างดี หรือนิ้วแข็งแรงพอที่จะบรรจุกระสุนเข้าซองกระสุนได้อย่างไม่มีปัญหา โดยเฉพาะซองซึ่งสามารถบรรจุกระสุนได้หลายนัด (High-capacity pistol magazines) เนื่องจากสปริงในซองกระสุนจะแข็งมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อบรรจุกระสุนเข้าไป


ในขณะที่แม้แต่คนซึ่งนิ้วมีข้ออักเสบอยู่ก็ยังสามารถดันลูกโม่ออกมา เทปลอกกระสุนทิ้ง แล้วบรรจุกระสุนใหม่ได้อย่างไม่ยากเย็นนัก


ไม่ใช่ทุกคนอยากเรียนรู้การใช้ปืนเพื่อป้องกันตัวด้วยเวลาอันยาวนาน สำหรับปืนลูกโม่แล้วไม่จำเป็นต้องเรียนรู้คันโยกต่างๆมากมาย เช่น คันลดนก คันค้างสไลด์ คันขึ้น Safety ไม่ต้องจดจำวิธีทำให้ปืนปลอดภัยซึ่งมีหลายขั้นตอน ในขณะที่ปืนลูกโม่แค่เปิดโม่ออก ปืนก็ปลอดภัยแล้ว


นาย Mark Moritz ผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธปืนที่มีชื่อเสียง กล่าวไว้ว่า ปืนลูกโม่เป็นปืนที่เรียบง่ายและปลอดภัยที่สุด

การใช้อาวุธปืนเพื่อป้องกันตัว (Defensive Gun Usages, DGUs) หลายครั้งเกิดขึ้นในระยะประชิดตัวมากเรียกว่า ปากกระบอกปืนสัมผัสกับตัวคนเลยทีเดียว (Physical contact distance) ซึ่งปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติส่วนใหญ่หากอยู่ในระยะเช่นนี้อาจทำให้ปืนเกิดเหตุติดขัดได้ (เมื่อปลายปากกระบอกปืนถูกดันให้ชิดผิวหนังมากเกินไป สไลด์อาจถูกดันถอยหลังไปเล็กน้อยทำให้ไม่สามารถเหนี่ยวไกได้ แม้แต่เมื่อสไลด์ถูกปล่อยให้เดินหน้ากลับมาแล้ว แต่กลไกอื่นของปืนกลับไม่อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องก็ยังไม่สามารถทำการยิงได้) ในขณะที่ปืนลูกโม่ไม่มีปัญหาเหล่านี้เลย สามารถทำการยิงได้แม้ปลายปากกระบอกปืนถูกดันชิดกับผิวหนังคนร้าย เพราะกลไกทั้งหมดอยู่ด้านหลังลำกล้องปืน


ถึงแม้จะไม่ได้ยิงในระยะประชิดมากเช่นนี้ แต่เป็นการยิงระยะใกล้ (Close-quarter fighting) ซึ่งแขนที่ถือปืนอาจงออยู่ เช่น การยิงฉับพลันระดับเอว บางครั้งเมื่อใช้ปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติอาจมีเหตุติดขัดของปืนได้ เนื่องจากในการทำงานให้ครบวงรอบของปืนนั้น ต้องอาศัยการถือปืนที่มั่นคงพอสมควรเพื่อให้สไลด์สามารถถอยหลังและเดินหน้าได้สุด แต่ถ้าแขนงออยู่เมื่อสไลด์ถอยหลังอาจทำให้มือและปืนถอยหลังตามไปด้วย ส่งผลให้การทำงานของสไลด์ไม่สามารถถอยหลังได้สุดจึงเกิดเหตุติดขัดได้ ในขณะที่ปืนลูกโม่ “ไม่มีปัญหา”

กระสุนที่ใช้กับปืนสั้นกึ่งอัตโนมัตินั้นหากอ่อนอานุภาพไปเล็กน้อยก็อาจทำให้ปืนเกิดเหตุติดขัดได้แล้ว (ในการบริหารกลไกของปืนนั้นต้องใช้แรงถอยหลัง (Recoil) ของสไลด์ ดังนั้นหากกระสุนอ่อนอานุภาพแม้กระสุนจะยิงออกไปได้แต่การถอยหลังของสไลด์อาจไม่แรงพอที่จะบริหารกลไกให้ครบรอบได้ จึงไม่สามารถยิงกระสุนนัดต่อไปได้) ในขณะที่ปืนลูกโม่ไม่มีปัญหา ขอเพียงใช้กระสุนให้ตรงกับขนาดของปืนก็พอแล้ว


ในเรื่องของการพกซ่อนนั้นแม้แต่ปืนลูกโม่ลำกล้องมาตรฐาน 4 นิ้ว ก็สามารถพกซ่อนได้ไม่ยากเย็นนัก โดยใช้ซองพกซ่อนที่เอว บางคนใช้ปืนขนาดนี้พกซ่อนทุกวัน


เมื่อเปรียบเทียบปืนซึ่งใช้งานประจำ (Service guns) ทั้งปืนลูกโม่และปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติ ด้ามจับของปืนลูกโม่สามารถดัดแปลงให้เข้ากับมือของผู้ใช้ได้ง่ายกว่า เช่น ทำปลายด้ามปืนให้เรียวเล็กลงเพื่อง่ายแก่การพกซ่อนได้ด้วย


ในการยิงต่อสู้กันนั้น ความเร็วหมายถึงชีวิต (Speed is life) สำหรับปืนลูกโม่แล้วจึงมักยิงแบบ Double-action เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งต้องใช้แรงในการเหนี่ยวไกมากกว่าการยิงแบบ Single-action (น้ำหนักไกของ Single-action ประมาณ 2 ปอนด์กว่าๆ แต่ Double-action ประมาณ 10 ถึง 12 ปอนด์) และเมื่อยิงไปแล้วต้องคลายไกยาวประมาณเกือบครึ่งนิ้วเพื่อให้กลไกของปืนครบรอบการทำงานจึงจะยิงซ้ำได้ ในขณะที่ปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติอาจใช้น้ำหนักไกต่ำกว่านี้ เช่น 4 ปอนด์ และระยะคลายไกก็อาจสั้นกว่าเพียง 1 ส่วน 10 ของนิ้วเพื่อให้สามารถทำการยิงนัดต่อไปได้ ดังนั้นในการยิงด้วยปืนลูกโม่จึงมักแนะนำให้ใช้นิ้วชี้ข้อปลายสุดในการเหนี่ยวไก เนื่องจากเป็นตำแหน่งที่มีแรงมากที่สุดในการเหนี่ยวไก บางคนเรียกตำแหน่งนี้ว่า The power crease

สำหรับนาย Massad Ayoob แล้วเขาเห็นว่า ปืนลูกโม่ Double-action ขนาด .38 หรือ .357 นิ้ว ความยาวลำกล้อง 4 นิ้ว เพียงพอสำหรับการป้องกันตัว และได้รับการพิสูจน์ถึงความเชื่อถือได้ของกลไกมาตลอดระยะเวลาอันยาวนาน อีกทั้งมีอำนาจเพียงพอในการหยุดยั้งภัยคุกคาม


สำหรับปืนขนาด .38 นิ้ว พยายามใช้กระสุนที่มีแรงขับมากๆ เช่น +P โดยเฉพาะแบบ Lead semi-wadcutter hollow point ขนาด 158 เกรน ซึ่งพบว่ามีอำนาจหยุดยั้ง (Stopping power) เท่ากับกระสุน Hardball 230 เกรน ขนาด .45 นิ้ว แต่ไม่มีปัญหาเรื่องการทะลุทะลวงที่มากเกินไปและอันตรายจากการสะท้อนของกระสุน (Ricochet potential) น้อยกว่า


ปืนขนาด .357 Magnum นั้นควรใช้กระสุนขนาด 125 เกรน Semi-jacketed hollow point ซึ่งมีข้อมูลพบว่าอาจมีอำนาจหยุดคน (Man-stopper) ได้ดีที่สุด


ส่วนเรื่องความแม่นยำของปืนก็ไม่ได้เป็นรองปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติแม้แต่น้อย ในขณะที่ราคาของปืนอาจต่ำกว่าเสียด้วยซ้ำ ดังนั้นเมื่อคิดความคุ้มค่าแล้วปืนลูกโม่อาจได้เปรียบปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติอยู่บ้าง

หากจะใช้ปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติให้ได้ดีนั้นยังมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้อีกมาก นอกจากเทคนิคการยิงแล้วยังต้องเรียนรู้การแก้ไขเหตุติดขัดของปืนในรูปแบบต่างๆอีกมาก ในขณะที่ปืนลูกโม่มักเน้นที่เทคนิคการยิงเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากเหตุติดขัดเกิดขึ้นน้อยมากและแก้ไขไม่ยาก


การใช้อาวุธปืนในภาคประชาชนเพื่อปกป้องชีวิตและทรัพย์สินนั้นมีความแตกต่างจากตำรวจและทหารเนื่องจากสภาพของภัยคุกคามซึ่งต่างกัน ดังนั้นการเลือกใช้อาวุธปืนจึงไม่ควรยึดถือตามตำรวจหรือทหารมากนัก ปืนลูกโม่ยังคงเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับประชาชนทั่วไป เนื่องจากความเรียบง่ายในการใช้งาน การดูแลรักษา การฝึกฝน และความเชื่อถือได้ของกลไกการทำงาน ส่วนเรื่องจำนวนกระสุนนั้น ส่วนใหญ่การยิงปืนต่อสู้ในเขตเมืองมักใช้วงกระสุนประมาณ 2 ถึง 3 นัด ซึ่งปืนลูกโม่เพียงพอสำหรับการใช้งานส่วนใหญ่


TAS สอนทั้งปืนลูกโม่และปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติ โดยเราแนะนำให้ผู้เริ่มต้นควรเรียนรู้จากปืนลูกโม่ก่อน แต่ก็ควรหัดใช้ปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติด้วยเช่นกัน ในการฝึกอบรมผู้รับการฝึกมือใหม่จึงมักได้มีโอกาสใช้ทั้งปืนลูกโม่และปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติ


สุดท้ายนี้ทุกครั้งที่จับปืนขอให้มี “สติ”


เรียบเรียงโดย Batman
อ้างอิงเนื้อหาบางส่วนจากบทความเรื่อง Mastering the Revolver ของ Massad Ayoob