Jeff Cooper's Rules of Gun Safety

Jeff Cooper's Rules of Gun Safety

John Dean Cooper หรือที่เพื่อนๆเรียกเขาว่า “Jeff” Cooper ชาวอเมริกันมีชีวิตอยู่ในช่วงปี ค.ศ. 1920 ถึง 2006 Jeff Cooper ได้ชื่อว่าเป็นบิดาของการยิงปืนสั้นสมัยใหม่ เขาเคยเป็นนาวิกโยธินร่วมสงครามโลกครั้งที่สองและสงครามเกาหลี

นาย Cooper เป็นผู้ก่อตั้ง American Pistol Institute (API) ในปี ค.ศ. 1976 ที่รัฐอริโซน่า และเป็นครูฝึกสอนยิงปืนให้กับประชาชน ตำรวจและทหารอยู่หลายปี (เขาสอนทั้งปืนสั้น ปืนลูกซองและปืนยาว Rifle) ระบบการยิงปืนสั้นสมัยใหม่ที่เขาเผยแพร่ อาทิเช่น เขาแนะนำให้ใช้กระสุนขนาดใหญ่โดยเฉพาะที่ใช้กับปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติ การถือปืนสั้นยิงด้วยสองมือ (ก่อนหน้านี้นิยมถือปืนสั้นยิงด้วยมือเดียว) แนะนำให้ใช้ท่ายืน Weaver เป็นหลัก เขายังได้ออกแบบกระสุนและปืน Rifle บางรุ่น และแต่งหนังสือเกี่ยวกับอาวุธปืนไว้หลายเล่ม

นอกจากนั้นยังเป็นผู้แนะนำ 5 รูปแบบสำหรับการเตรียมความพร้อมของปืนในการใช้งาน คือ

- Condition Zero คือ มีกระสุนอยู่ในรังเพลิงหนึ่งนัด, ใส่ซองกระสุนบรรจุเต็มที่ปืน, ง้างนกสับ, ไม่ใส่ safety (ปืนสามารถยิงได้ทันที)

- Condition One คือ มีกระสุนอยู่ในรังเพลิงหนึ่งนัด, ใส่ซองกระสุนบรรจุเต็มที่ปืน, ง้างนกสับ, ใส่ safety ไว้ (เมื่อจะยิงต้องปลด Safety ของปืนก่อน)

- Condition Two คือ มีกระสุนอยู่ในรังเพลิงหนึ่งนัด, ใส่ซองกระสุนบรรจุเต็มที่ปืน, ไม่ง้างนกสับ (เมื่อจะยิงต้องง้างนกสับก่อน)

- Condition Three คือ ไม่มีกระสุนอยู่ในรังเพลิง, ใส่ซองกระสุนบรรจุเต็มที่ปืน, ไม่ง้างนกสับ (เมื่อจะยิงต้องกระชากสไลด์ถ่อยหลังหนึ่งครั้งเพื่อป้อนกระสุนนัดแรกเข้ารังเพลิงและง้างนกสับก่อน)

- Condition Four คือ ไม่มีกระสุนอยู่ในรังเพลิง, ไม่ใส่ซองกระสุนที่ปืน, ไม่ง้างนกสับ (เมื่อจะยิงต้องใส่ซองกระสุนก่อนแล้วกระชากสไลด์ถ่อยหลังหนึ่งครั้งเพื่อป้อนกระสุนเข้ารังเพลิงนัดแรกและง้างนกสับ)

เขาได้ออกกฎเหล็กพื้นฐาน 4 ข้อเพื่อความปลอดภัยในการใช้อาวุธปืน ดังนี้

1. ให้คิดว่าปืนทุกกระบอกมีกระสุนบรรจุอยู่พร้อมยิง (All guns are always loaded) กล่าวคือ ทุกครั้งที่จับปืนให้ถือเสมือนว่าปืนกระบอกนั้นมีกระสุนบรรจุอยู่พร้อมที่จะยิงได้ ถึงแม้ว่าเราจะมั่นใจว่าปืนกระบอกนั้นไม่มีกระสุนบรรจุอยู่ก็ตาม

2. ห้ามหันปากกระบอกปืนไปหาสิ่งที่ไม่ตั้งใจจะยิง (Never let the muzzle cover anything you are not willing to destroy) กล่าวคือ เมื่อกำลังถือปืนอยู่ห้ามหันปากกระบอกปืนไปหาสิ่งที่คุณไม่ต้องการจะยิงโดยเฉพาะ “คน”

3. ห้ามเอานิ้วเข้าโกรงไกจนกว่าแนวปืนจะเข้าสู้เป้าหมายที่จะยิง (Keep your finger off the trigger until your sights are on the target) กล่าวคือ ขณะถือปืนต้องเอานิ้วที่จะใช้เหนี่ยวไก (มักเป็นนิ้วชี้) เหยียดยาวชิดโครงปืนอยู่นอกโกรงไกเสมอ จนกว่าปืนจะได้ถูกเล็งและเป้าหมายเข้าสู่แนวยิงแล้วจึงค่อยเอานิ้วเข้าโกรงไกเพื่อทำการยิง

4. แน่ใจในเป้าหมายที่จะยิง (Be sure of your target) กล่าวคือ คุณต้องรู้ว่าเป้าหมายที่จะยิงเป็นอะไร รู้ว่าเป้าหมายเข้าสู่แนวยิงแล้ว รู้ว่าอะไรอยู่หลังเป้าหมายที่จะยิง (กระสุนอาจพลาดหรือทะลุผ่านเป้าหมายไปถูกสิ่งที่อยู่ด้านหลังได้) รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ (ไม่ทานอาหารหรือดื่มของมึนเมาก่อนและระหว่างยิงปืนซึ่งอาจทำให้สติลดน้อยลง)

ได้มีการเพิ่มเติมไปอีกหลายข้อตามแต่ความเห็นของผู้เชี่ยวชาญ แต่กฎเหล็กทั้ง 4 ข้อนี้ก็ยังถือว่าเป็นหลักปฏิบัติพื้นฐานที่ผู้ใช้อาวุธปืนทุกคนต้องปฏิบัติมาจนถึงทุกวันนี้

การใช้อาวุธปืนเราต้องให้ความสำคัญกับความปลอดภัยเป็นอันดับแรก ปลอดภัยต่อทั้งตนเองและคนรอบข้าง ให้คิดเสมอว่าปืนทุกกระบอกมีกระสุนบรรจุอยู่ เพราะบางครั้งเราเอากระสุนออกจากปืนแล้ว แต่อาจมีคนอื่นหรือเราเองลืมไปว่าได้บรรจุกระสุนกลับเข้าไปแล้ว ดังนั้นทุกครั้งที่จับปืนต้อง “ตรวจปืน” เสมอว่ามีกระสุนบรรจุอยู่หรือไม่และปฏิบัติเสมือนปืนมีกระสุนบรรจุอยู่ ให้ฝึกตรวจปืนบ่อยๆจนเป็นนิสัยทุกครั้งที่จับปืนหรือได้รับปืนจากคนอื่นให้ทำการตรวจปืนทุกครั้ง

ห้ามเอานิ้วเข้าโกรงไกปืนจนกว่าจะทำการยิง คนส่วนใหญ่ใช้นิ้วชี้ในการเหนี่ยวไกดังนั้นเมื่อกำด้ามปืนนิ้วชี้ต้องเหยียดยาวชิดโครงปืนเสมอ ถ้าเราไม่เอานิ้วเข้าโกรงไกไปสัมผัสกับไกปืนโอกาสที่ปืนลั่นโดยไม่ตั้งใจก็จะไม่มี และเมื่อทำการยิงเสร็จต้องเอานิ้วออกนอกโกรงไกทันที

ห้ามหันปากกระบอกปืนไปหาสิ่งที่ไม่ต้องการจะยิงโดยเฉพาะ “คน” ถึงแม้ว่าจะได้ทำการตรวจปืนแล้วและแน่ใจว่าปืนไม่มีกระสุนอยู่ เพราะคนที่ถูกปืนเล็งมาอาจรู้สึกหวาดเสียวได้และเขาก็อาจไม่แน่ใจว่าคุณได้ตรวจปืนดีแล้วจริงหรือ ถ้าคุณไม่เล็งปืนไปหาคนที่ไม่ได้ต้องการจะยิงก็ไม่มีทางที่ปืนจะลั่นไปถูกคนนั้นได้ อย่างมากก็ลั่นไปถูกสิ่งของทั่วไปความเสียหายก็ไม่มากนัก ดังนั้นเมื่อถือปืนห้ามหันปากกระบอกปืนไปหาคนรอบข้างอย่างเด็ดขาด และปากกระบอกปืนควรชี้ไปในทิศทางที่ปลอดภัยเสมอ เช่น ชี้ลงดิน หรือชี้ไปทางแนวกั้นกระสุนหรือ Backstop ของสนามยิงปืน ในบางกรณี เช่น การสอนยิงปืนอาจจำเป็นต้องหันปากกระบอกปืนไปทางคนก็ควรต้องตรวจปืนให้บุคคลนั้นดูก่อนหรือให้คนนั้นช่วยตรวจปืนอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าปืนปลอดภัย

โดยหลักการแล้วมีเพียงเป้าหมายของเราเท่านั้นที่ควรจะต้องถูกยิง ดังนั้นเราต้องรู้ก่อนว่าเป้าหมายที่จะยิงเป็นอะไร เป็นเป้ากระดาษ หรือเป็นคนร้าย และต้องรู้ว่าด้านหลังของเป้าหมายเป็นอะไร มีความปลอดภัยที่จะยิงหรือไม่ เช่น ถึงแม้เป้าหมายจะเป็นคนร้ายแต่ถ้าด้านหลังคนร้ายมีผู้บริสุทธิ์อีกหลายคน หากเรายิงพลาดหรือกระสุนทะลุคนร้ายอาจพลาดไปถูกคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องได้ก็ไม่ควรยิง

จะเห็นได้ว่าความปลอดภัยในการใช้อาวุธปืนขึ้นอยู่กับผู้ที่ถือปืนเป็นหลัก ซึ่งต้องมี “สติและจิตสำนึก” ในการใช้อาวุธปืนให้ปลอดภัยอยู่ตลอดเวลา

TAS สอนยิงปืนโดยพื้นฐานของการใช้อาวุธปืนอย่างปลอดภัย ภายใต้การดูแลของครูฝึกอย่างใกล้ชิดตลอดการฝึกอบรม

สุดท้ายนี้ทุกครั้งที่จับปืนขอให้มี “สติ”

เรียบเรียงโดย Batman
อ้างอิงเนื้อหาบางส่วนจากหนังสือพิมพ์ The Daily Courier, Wikipedia